Ook al heeft het een heel ander onderwerp, de song van de Rolling Stones kwam spontaan in me op toen ik aan deze post begon. Zij zingen over liefde voor een ander, ik schrijf over liefde voor mezelf. Want dat is het toch hé, tijd voor jezelf nemen? Me-time, vroeger had ik het daar moeilijk mee. Niet van niet willen maar er was gewoon geen tijd meer over. Trouwens in die tijd was dat not done. Altijd bezig zijn en bezig blijven. Onze ouders hadden het ons zo voorgedaan. Het werk, gezin, huishouden,… Snipperdagen werden niet gebruikt om eens lekker naar de cinema te gaan of te gaan shoppen. Nee, thuis kunnen zijn tijdens het blokverlof was een grotere prioriteit. Kopjes thee maken en koekjes bakken zodat de kinderen in hun studeerpauze een beetje konden relaxen en me-time hadden. Iets wat ze trouwens altijd geapprecieerd hebben want ze spreken er nu soms nog over. Terwijl zij studeerden kon ik eens extra poetsen in huis. De kasten uitmesten, een plafond afwassen,… Iets doen voor mezelf schoot er dikwijls bij in. Ach weet je, we misten niks want we wisten gewoon niet beter.
Gelukkig zijn de tijden veranderd. En ik. Creatief bezig zijn ervaar ik bijvoorbeeld als me-time. Vooral bij tekenen, kleuren en schrijven vergeet ik alles rondom mij. Ik word er ook rustig van. Evengoed steek ik overdag de open haard aan, geniet ik van een kopje koffie of een latte (met een grote toef sojaslagroom) en kruip ik op de bank met een tijdschrift of een goed boek,… Of een paar dagen onder de radar leven, weg van alle sociale media. Ik heb er de tijd voor nu dus het kan best. Hét probleem van mensen die wel willen maar niet kunnen denk ik… er de tijd voor maken.
Kan jij tijd nemen voor jezelf? Nee? Wel onlangs las ik in een tijdschrift over een 15-minuten zandloper. Misschien iets voor jou dan. Alle begin is moeilijk en 15 minuten is beter dan niks. Succes!
Ik adem in en kom tot rust; ik adem uit en glimlach.
Thuisgekomen in het nu wordt dit moment een wonder.
~Thich Nhat Hank~
Ja, dat kan ik. En nu ik niet meer werk is dat makkelijk. Maar ik kon het ook toen de kinderen nog thuis waren en ik werkte en voor mijn moeder zorgde. Het was gewoon een noodzaak!
Me-time, ik voel mij ook nog altijd een beetje schuldig als ik dit neem. We zijn zo opgebracht hé. En als ik het neem, moet ik mezelf precies verantwoorden…. stom hé
Alhoewel, het lijf vraagt ook achter me-time, dus ….luisteren maar 😉
Grtjs
Daniëlle
Bedankt voor de tip! ik ga daar zeker eens bij “stilstaan”
Me-time…wat is dat? 🙂
De momenten dat ik haak en slaap, maar van dat laatste maak ik het natuurlijk niet bewust mee. Maar ik ben content en me bewust van de “schatten” in mijn leven. En dat is ook al veel.
Ja, zo was het vroeger. Mijn moeder kan het nog steeds niet, ziet het ook als iets onjuist. Daardoor heb ik echt moeten leren om ME-time te nemen en dikwijls nu steekt nog vaak het schuldgevoel de kop op, raar hé, dat het je beter weet en het toch hebt omdat het je zo aangeleerd is. Maar ik neem het wel en het doet ontzettend veel deugd ook 🙂
ik neem regelmatig tijd voor mezelf hoor… 😉
Merci, goede tip!