‘k Ga vandaag een beetje verderbreien, dat is momenteel toch heel hip hé. Niet met de nieuwe priemen 2,5 die ik gisteren in de kringloopwinkel kocht maar op de post van gisteren. De eerste ingeving kwam door een reactie die iemand erop postte en een tweede door een tweet van Flow Magazine.
Het eerste gaat over een happy moments bokaal. Een paar van mijn vriendinnen hebben die trent overgenomen en voelen er zich heel goed bij. Logisch: teruglezen = herinneringen = herbeleven = geluk (ofte: wie van zijn herinneringen geniet leeft tweemaal). ‘k Zag er her en der op ’t www al passeren maar ik vond dat toch niet zo praktisch om achteraf in te grasduinen. Mijn favoriete manier voor het sprokkelen van kleine geluksmomentjes is het ‘one line a day’ concept in boekvorm. Twee jaar ofzo geleden begon ik met regelmatig één positieve gedachte op te schrijven typen om de voorbije dag te schetsen. Er bestaan zelfs echte ‘one line a day’ boekjes voor weet ik ondertussen, en een boekje dat is nóg beter! Zodoende maakte ik me dit jaar eentje. Wat dan die tweede ingeving, de tweet dat 83% van de tienermeisjes een ouderwets dagboek bijhoudt, hierbij komt doen? Awel, het boekje (een kringl(k)oopje) is eigenlijk een tienerdagboek met mooie foto’s, tekeningen en spreuken maar vooral… per dag zijn er maar twee lijntjes voorzien om te schrijven.

Heb ik aan 75 cent een knap dagboek voor één of andere tiener zijn/haar neus weggekaapt? Nope want ik ben er zeker van dat die met twee lijntjes niet toekomen om hun lief en leed te formuleren. Ik spreek uit ondervinding. Als tiener had ik daar zelf heelder gedichten voor nodig mét selectief uitgezochte prenten uit de boekskes die ik er dan naast kleefde. Bon, het boekje dus. ’t Moest gepimpt want het was saai wit met grijze bolletjes en een kinderachtige foto op de kaft. Ik maakte er met een schattige prent, masking tape en een roos strikje dit ’think pink’ ding van…

Toegegeven, af en toe kom ik niet toe met één zinnetje of hoort er een foto bij. Gisteren bijvoorbeeld, een dag die niet zo prettig begon maar waaraan ik uiteindelijk toch een goed gevoel overhield. In mijn boekje schreef ik: Geluk is: ’s avonds je straat inrijden en de bedenking kunnen maken “Het was tóch een mooie dag”…

eigenlijk is je eigen blog toch het ideale medium om zoiets te onthouden? En je deelt je positieve momenten dan ook met je blogvrienden… 😉
Euhm, niet elke positieve bedenking van mij is voor publicatie geschikt hoor Billy! 😉
Heerlijk om positieve gedachten te formuleren! Sinds het nieuwe jaar ben ik een dagboek begonnen. soms hele verhalen om het kwijt te zijn en tot inzicht te komen, maar ook kiekjes van een fijne dag of weekend inclusief bonnetjes, kaartjes of andere leuke prul. Ook fijn om te doen!
Deed ik al tijdens vakantieweken maar idd best geschikt voor alle dagen. Als ik de tijd vind om het te doen waag ik me eraan. Thx voor de tip!
Weer heel leuk! Maar voor mij niet weggelegd. Je weet dat ik niet zo'n schrijvster ben :-(, maar ik heb nog wel een kistje vol met al mijn brieven van vrienden en vriendinnen en daar is ook nog veel in terug te lezen van fijne momenten. Ik heb nog wel een gedichtenboekje waar iedereen iets in mocht schrijven.Teruglezen is altijd leuk!
Ja, brieven en kaartjes herlezen…. ook super!!! 🙂
een heel tof idee!<br />ik heb zo een one line a day boek voor 5 jaar…<br />lijkt me wel leuk over een paar jaar alles teruglezen!
Ik ben heel blij met mijn happy moments bokaal, maar zo'n leuk gepimpt boekje zou ik ook wel zien zitten. O ja, da's waar, ik heb nog een roze bril boekje, eentje dat ik ooit eens van jou heb gekregen. Misschien moet ik dat ook weer eens een beetje beter in 't zicht leggen?
Ja, haal ook dat boekje af en toe maar eens boven! 🙂
Geweldig Nannabee, zo'n dagboek word je beste vriend.<br />Tijdens mijn eerste nederlandse les nederlands op de HAVO (jaren geleden dus) zei mijn leraar dat we de volgende keer allemaal een leeg schrift mee moesten nemen. in dit schrift moest iedereen iedere dag iets schrijven al was het maar….vandaag heb ik geen zin. ik schreef iedere dag mijn puberverdrietjes en emoties van me af en heb
Mijn moeder is niet van het type dat houdt aan herinneringen en nostalgie en ze heeft jaren geleden alles bij het vuilnis gezet. Toch kan ik me mijn schriften nog heel goed voor de geest halen. 1 gedichtje uit mijn tienerjaren is bewaard gebleven omdat het niet in het schrift zat maar in een doosje dat mee met mij verhuisd is toen ik trouwde. Toch wel jammer van de rest.