Provence, ma belle, Provence, mijn schoonheid,
Après quelques semaines passées chez vous, vivons comme nous l’avons rêvé, notre vie est plus riche comme avant. Na enige weken bij jou gespendeerd te hebben, levend zoals we het gedroomd hebben, is ons leven veel rijker dan voordien.
Être lá, c’est plus que vider la tête. C’est une échappée hors du temps. C’est respirer, être serein. Vivre la vie, sans contrôler. Daar zijn is meer dan het hoofd leegmaken. Het is een tijdloze vlucht. Het is ademen, sereen zijn. Het leven ongecontroleerd leven.
Les saveurs, couleurs et parfums sont mémorable. Rester, comme des milliers d’images dans ma tête. Un grand plaisir. De smaken, kleuren en geuren zijn memorabel. Blijven, als duizenden beelden in mijn hoofd. Een groot plezier.
Chaque attente fait partie d’un vrais bonheur. Le désir d’être près de toi. Ieder wachten maakt deel uit van een waar geluk. De goesting om dicht bij jou te zijn.
Je t’aime! Ik hou van je!
Zo, een kleine ode aan mijn tweede thuis. Hopelijk staan er geen of niet te veel spelfouten in. Het Frans schrijven gaat al vlot maar lang niet zo vlot als ik zou willen. Veel moeilijker dan gedacht. Gezegden, uitdrukkingen, je kan ze niet zomaar vertalen. Het vraagt enorm veel tijd en inspanning. Het is voor een goed doel denk ik dan maar. Het houdt mijn verstand en geheugen wat aan de gang. Ook niet onbelangrijk. Het lijkt wel of het met ouder worden tegelijk moeilijker wordt om nieuwe dingen aan te leren. Sommige (zelfs simpele) vervoegingen krijg ik bijvoorbeeld maar niet onder de knie. (en dat zeggen ze in het Frans al NIET – PAS als “sous le genou”)
Het deed me in elk geval nadenken over het al dan niet in twee talen blijven volhouden op mijn blog. Het stropt namelijk de goesting om te schrijven omdat het zoveel tijd neemt om alles te checken. Tijd die ik dikwijls niet heb of er niet wil insteken. (Al heb ik deze keer ook een writers block achter de rug. Niks kwam er nog uit mijn pen, laat staan op mijn blog.) Misschien dat ik het Frans vooral ga blijven gebruiken op mijn IG account en hier enkel bij de recepten. Denk ik hé. De eeuwige twijfelaar in mij neemt het regelmatig van me over zie je.
Oh, over Instagram gesproken, enkele van mijn Provençaalse foto’s werden er geregramd door enkele grote ‘spelers’. Het maakte toch wel een tikkeltje trots.
Terwijl de meeste mensen nu pas vertrekken tellen wij weer af naar onze volgende keer in september. Ondertussen heb ik er wat nieuwe adresjes ontdekt die ik deze zomer graag nog met jullie wil delen.
Op de een of andere manier heb ik deze blogpost van jou gemist. Maar wat ben ik er vandaag blij mee! Binnen 2,5 week vertrekken we naar de Provence. 36 jaar geleden waren we er voor het laatst. Het was onze eerste vakantie samen. Nu huren we gedurende twee weken een huisje in de Vaucluse. Ik ben benieuwd of de magie er nog zal zijn….
Zo prachtig daar al lang weer niet geweest ……
Moet je dan toch nog eens inplannen. 🙂
Heerlijk land, een liefdesbriefje waard.
Zeker en vast!
Bij jou begrijp ik vakantie, ondanks het feit dat het voor mij niet hoeft 😉
Bij mij kost het Engels zoveel tijd, dus doe ik het niet altijd. Het komt niet uit het hart hé!
Voor ons is het al lang geen vakantie meer maar thuiskomen. 🙂 Wat het schrijven betreft; Het komt wel uit het hart maar er is nog een groot verschil tussen praten en schrijven. Ook moet je het hier gaan uitdiepen en dan is het écht naar woorden en zinnen zoeken (die je meestal nog nooit of zelden gebruikt). Moeilijk maar toch. Ik blijf twijfelen. 🙂
Ohoh, wat een heerlijke sfeer ademen jouw foto’s uit, ze zijn prachtig en geregramd (wist niet dat dat zo genoemd wordt) worden is natuurlijk wel heel leuk. Je hebt het heel mooi verwoord! Bedankt voor het laten meegenieten.
🙂 Dat is heel lief van je!