Eén van die toffe ‘nieuwigheden’ op gebied van televisie kijken vind ik de pauzeknop. Telefoontje? Even op pauze en nadien verder kijken. Dringend pipi doen? Idem. Honger of dorst? Jep, idem. Wat een luxe! Ik ben zo erg fan dat het één van de weinige dingen is die ik mis op vakantie. Als je nu je wenkbrauwen fronst, euhm ja, wij kijken op vakantie soms televisie. Met de nadruk op soms. In het voor- en najaar is het vroeg donker en kan het ook in het zuiden ‘s avonds té fris zijn om gezellig te zijn. M6 is bijvoorbeeld een zender die ik ginder graag opzet. Zo’n beetje een Franse VT4, met veel woonprogramma’s enzo. Het is trouwens op die zender ook dat ik lang vóór het hier op tv kwam kennismaakte met Un dîner presque parfait, hier nu beter bekend als Komen Eten. Maar bon, ik dwaal af. Effe pauze….
Het was een droom die mij ertoe aanzette om een postje te schrijven over dit onderwerp. Ik droomde dat we met de hele familie gingen eten bij Peter Goossens. Niet in het Hof Van Cleve maar bij hem thuis. Hij, de grote chef, mee met ons aan tafel. Tussen de Bisque d’Homard en de Pommes Pont-Neufs (lees soep en de patatten) ging ik in zijn salon televisie kijken. Een woonprogramma, hoe zou het anders kunnen, dat ik na verloop van tijd op pauze zette omdat ik naar het toilet moest. En ook écht moest want ik werd wakker, ging naar de wc, kroop terug in bed en ‘keek verder’. Zo ver is het dus gekomen dat ik zelfs mijn dromen op pauze zet! Handig was het wel en gelukkig ook midden in een leuke droom. Benieuwd of ik bij een slechte droom ook de fast forward knop kan vinden.
