Gisteren is de poëzieweek van 2019 gestart. Het thema voor dit jaar VRIJHEID. Gedichtendag gaf zoals steeds de start. Vrijheid. Zeg ik. Wat ik wil. Of blijf ik beter. Stil.
Dat mooie elfje werd geschreven door de Nederlandse auteurs Monique en Hans Hagen en kon je gisteren in het Antwerpse Museum Plantin Moretus op een historische drukpers laten drukken. Tot 6 februari kan je er nog zelf een ‘elfje’ schrijven en binnenbrengen om af te drukken.
Kringloopgeluk…
nostalgische schoonheid
uit andermans verleden
onderweg naar een nieuwe
toekomst.Nana © Tartelette Maison
Dit elfje ontsproten uit mijn kringwinkelbrein heeft, zoals je zal merken, onrechtstreeks met vrijheid te maken. Kringloopgeluk is meer dan alleen maar koopjes doen. Het doet wat met een mens, al die mooie spulletjes uit vervlogen tijden en dan al zeker tijdens de jaarlijkse retrodag (dit jaar trouwens op 9 maart). Soms doet het nadenken. Van wie zou dat geweest zijn? Waarom is dit in de kringwinkel belandt. Een beetje kippenvel krijg ik als ik bijvoorbeeld tussen de kleding spullen zie waarop nog een naametiket kleeft van de vorige eigenares, er duidelijk ingeplakt door het rusthuis. Dat zouden er voor mijn part mogen afhalen voor ze het in de winkel hangen.
Verder is de nostalgie uit je eigen jeugd natuurlijk leuk om te zien. Dat hoeft geen reden te zijn om het te kopen maar het geeft wel een warm en vertrouwd gevoel. Volgens mij draagt dit bij tot het succes van de kringwinkels.
Je hebt de volledige vrijheid om aan die nostalgie al dan niet een nieuwe toekomst te geven. En daar heb je meteen de link met het thema van de poëzieweek van dit jaar.
Beslissen om langs de kringwinkel te gaan, daar is voor mij bij nader inzien tegenwoordig nog weinig vrijheid aan. Het is een vaste gewoonte geworden. Zelf zwak ik dat af en doe ik mezelf geloven dat ik gewoon grote fan ben. Maar mijn kringwinkelbrein weet beter, ik ben lichtjes verslaafd. Elke week kom ik in één of andere kringwinkel. Soms zelfs meerdere op één dag. Sorry hoor maar dat is hun schuld. Waarom zijn er ook zoveel winkels in mijn buurt?
Oké, zelfs als er geen in de buurt zijn zoek ik er wel naar. Bij elke uitstap die we doen weet ik of er eentje in de omgeving is. Meestal krijg ik manlief dan ook zover om er binnen te stappen. Hij is vrij om te kiezen hoor – not – maar doet dat zelf ook graag, al is dat met iets mindere grondigheid dan ikzelf. Hij alle gangen nogal snel door en gaat dan zitten wachten in de cafetaria of bij gebrek daaraan op één of andere comfortabele zetel in de meubelafdeling. Soms moet hij me porren om wat voort te maken. Ja, gemiddeld ben ik toch een uurtje zoet als ik een kringwinkel binnenstap.
Helemaal slecht is dat “fan zijn” niet. Als ik iets nodig heb probeer ik dat eerst in de kringwinkels te zoeken. Dat dit al het nodige succes heeft gehad bewijs ik regelmatig op mijn blog en Instagram. Goed voor de kringwinkels in Vlaanderen, voor het milieu én voor mijn geldbeugel.
Om vast te stellen hoe erg het nu werkelijk met me gesteld is heb ik vanaf dit jaar in mijn bullet journal een tracker voorzien. Daarop duid ik aan op welke dag ik naar de kringwinkel ga – de kleur geeft aan dewelke – en of ik al dan niet koop en/of geef.
Tot hier toe ziet het er niet al te goed voor me uit.