Toen ik de post van ELs las over haar zelfportret begon het meteen te kriebelen om er zelf ook aan te beginnen. Ik haalde mijn ouderwets schetsboek boven (het moet niet altijd op de moderne manier), nam een foto van mezelf erbij en begon eraan. Het resultaat… tadaaaa… me, myself and I…
Niet dat ik zo goed kan tekenen maar ik doe het wel graag. Of het erg gelijkend is is natuurlijk de vraag maar ik vind mijn selfie toch redelijk geslaagd. In elk geval heb ik lang donkerbruin haar (dat eind deze week misschien wel van kleur gaat veranderen), sproeten op een lachende snoet, lachrimpels naast mijn mond (jaja dat mag geweten zijn ;-)), een kuiltje in mijn kin, de eeuwige zonnebril op mijn neus en daaronder spleetoogjes (dat laatste gebeurt namelijk altijd als ik lach). Elk jaar zie ik er anders uit want ik verander nogal makkelijk van bril, kapsel en/of haarkleur. Deze zomer heb ik bijvoorbeeld heel vaak rondgelopen met een zijwaartse vlecht en een hoedje. Misschien dat ik dat ook nog wel eens probeer te tekenen. Wordt misschien vervolgd…
Durf jij het aan om jezelf op papier te zetten?
oh nee, dat durf ik niet aan, durf zelfs nog geen foto van mij op mijn blog te zetten. Maar je tekening is wel goed gelukt want ik herken je er wel in hoor
Hahaha, nee, dat wordt een ramp als ik daar aan begin. Maar wel supertof dat jij dit ook doet. Mooi gedaan!
oei oei, ik denk dat het resultaat helemaal niet op mezelf zou trekken als ik me teken…
Oh tof!!! Nu ga ik op rommelmarkten weten op wie ik moet letten ;)<br />Goed gedaan hoor! Ik kan ook niet echt tekenen maar fun vind ik het wel dus ik blijf het doen hoor! Heb mijn man ook eens geprobeerd en toen leek hij op mijn vader 😉 Hij was er niet zo blij met 😀 Hahaha. Ik blijf proberen! Mannen zijn gewoon moeilijk 🙂
Nee dat durf ik niet aan hahaha. Maar ik vind het wel heel leuk dat jij het gedaan hebt. Ik ben niet zo'n kunstenaar ;-)))