30 december 2005, 7 jaar geleden dus, besloot ik om een blog te beginnen. Mijn eerste postje was dit: “Zoals de meesten onder ons, heb ook ik dit jaar goede voornemens. Het eerste: het starten van een blog. Je moet ergens je gedachten kwijt, nietwaar.” En gedachten kon ik kwijt, goede en slechte, al die zeven jaren lang. Mindere momenten -worden niet zo graag gelezen heb ik al gemerkt- zijn niet weg te denken uit een mensenleven maar toch probeer ik de nadruk voornamelijk op de goede dingen van ‘t leven te leggen. Hoe dan ook doet het schrijven over het reilen en zeilen in mijn kleine wereldje me nog altijd evenveel deugd. Het teruglezen ervan (en reacties erop) trouwens ook. ‘t Is zoals de titel hierboven, wie van zijn herinneringen geniet leeft tweemaal.
En toch… Beetje bij beetje veranderde er wat. Het bloglandschap op zich als voornaamste punt. De meeste van mijn ‘oude’ blogmakkers zijn er ondertussen mee gestopt. Ze vinden het leuker op Facebook. Als schrijven een drive is dan kan je niet zonder een blog vind ik, maar bon dat is mijn mening. Het bloggen op zich is met de jaren ook enorm veranderd. Niet minder plezant en onderhoudend, gewoon anders. Waar is de tijd dat we virtuele feestjes gaven voor verjaardagen. Feestjes met gratis bubbels, hapjes en half ontblote mannen. Goh, fun dat we hadden! Echter kon een virtuele wereld niet zijn. ‘t Zijn dingen die ik nooit nog zal vergeten. In de beginperiode bleef je ook liefst zo lang mogelijk ‘anoniem’ -als dat al kan- maar dat veranderde snel. Ik heb er enkele mooie en dierbare vriendschappen aan overgehouden.
Maar tijden veranderen, mensen en hun verwachtingen ook en zo komt het dat je je op een gegeven moment ongemakkelijk begint te voelen. Was het misschien de bekende ‘7 year itch’ die sommigen in hun huwelijk kennen die ik stilaan voelde opkomen in mijn relatie met het platform waaraan mijn blog verbonden was? Wie zal ‘t zeggen!? Het begon in elk geval te jeuken om helemaal opnieuw te beginnen. Eind november hakte ik de knoop door en begon het www te verkennen naar nieuwe mogelijkheden. Het werd blogspot. Dé spot die ik wilde aangrijpen voor het verderzetten van mijn blogperikelen. De oude blog is er nog maar enkel ‘for my eyes only’. Na enkele weken de kat uit de boom kijken op de nieuwe stek weet ik dat ik de juiste beslissing nam. Tijd om officieel van start te gaan en daar vind ik vandaag de ideale dag voor. Ook al is het niks nieuw, het voelt voor mij toch een beetje als het uitpakken van een kado.
ik heb facebook altijd afgehouden, en mis het in het geheel niet<br />Maar mijn log, ik kan niet zonder…<br />Zijn de oudere logjes hier dan overgenomen van je ander log?<br /><br />Nog een fijn jaareinde, Nana!
Nee, de provider laat het niet toe om posts over te zetten. Jammer maar helaas. 't Zou anders mooi zijn mocht dat kunnen.
Mooi he!
Ja het is heerlijk zo n blog vind zelf ook niets op FB vind het meer een mededelingen bord dus gezellig gewoon lekker bloggen gr marloeskreatief
welkom terug! Ik heb je gemist…En het is zoals je schrijft, bloggen is anders geworden. Ik heb precies ook een blogdipje. Wat ze allemaal aan FB vinden begrijp ik niet. Dat kan toch geen blog vervangen?
🙂 Terug zonder te zijn weggeweest, moet kunnen hé. Een blogdipje ook. Hebben we allemaal wel eens na verloop van tijd denk ik. Tot binnenkort. x