Drrrrrriiiiinnnnnggggg. De deurbel gaat. Ik loop de tuin in en ga om langs de tuinpoort om te kijken wie er voor de deur staat. Een grote vrij nette man draait zich om. “Ben jij Nana?” vraagt hij. Ik confirmeer, uiteraard, en vraag hem binnen. “Naar het schijnt zijt gij een toffe!” zegt die man ineens. Ik schiet in de lach en kan het niet laten om hem “Beter dat dan een kreng hé!” te antwoorden. Ik had die kerel nog nooit gezien, toch wist ik direct wie hij was. Nee, hij probeerde me niet te verleiden al had het wel dé perfecte openingszin geweest. Het was een werkman die ik gebeld had om langs te komen voor het opmaken van een offerte voor wat klusjes in en rond het huis. Met een ventje met twee linkse handen moet een vrouw haar manschappen elders zoeken hé. Zijn nummer had ik van een blogmaatje gekregen. Zo kom je dikwijls aan de beste stielmannen. En aan je (goede) naam. Waar bloggen al niet goed voor is.
