Café’s en restaurants zijn al een paar dagen dicht en daar is wat om te doen geweest. Overal was te lezen dat niet elke cafébaas of restauranthouder ermee gediend was…
De uitspraken waren soms tenenkrullend en elk etablissement gaf zijn eigen draai aan het uiten van hun ongenoegen en de manier waarop ze tijdelijk afscheid namen van hun klanten.
Zo was er een restaurant in Roeselare dat “de balletjes van Van Ranst”, “het hoofd van De Croo” of “bloed van Frank Vandenbroucke” op de kaart had gezet. De patron was boos over de sluiting maar toonde zijn ongenoegen op een ludieke manier. Al zijn de mensen waarop ze hun ludieke pijlen richtten niet de juiste. Wat Van Ranst & co zeggen en doen, dat doen ze met verstand en enkel en alleen om ons zo snel mogelijk van dit hatelijke virus af te helpen.
Koffiebar Plan C in Willebroek organiseerde vorig weekend dan weer een symbolische koffietafel met doodskist, afscheidsmuziek en gratis koffiekoeken incluis. Ze hadden er het gevoel dat ze op een échte koffietafel waren las ik. De sluiting hakt er stevig in, klanten hebben dat sociaal contact écht nodig was het argument van de cafébaas.
En dan was daar de patron van het welgekende café – al jarenlang tot beste ter wereld verkozen – In de verzekering van de grote dorst in Lennik. Politici en virologen zijn er niet meer welkom. Ik citeer verder uit de krant: “Degenen die gisterenavond vonden dat er een duidelijk signaal moest worden gegeven, moeten weten dat ze veel mensen in totale miserie storten.” Alleen jammer dat Kurt en Yves het niet écht over de mens op zich hebben maar dat het hier puur over de bankrekening gaat. “Jullie eigen welvaart wordt niet geamputeerd” las ik wat verder. Ze beschuldigen de virologen en politici er ook van geen empathie en solidariteit te tonen.
Oh My God… las ik dat écht? Ik heb het artikel zeker 3 keer opnieuw gelezen omdat ik het niet kon geloven. Als er iemand is die geen medeleven toont zijn het die cafébazen wel! Ja sociaal contact is belangrijk maar zorgen dat er niet teveel zieken en doden vallen is momenteel nog véél belangrijker.
Beseffen ze wel dat een dode klant óók geen inkomsten binnenbrengt? Nu ja, tenzij misschien voor die koffiebar in Willebroek. Die man kan zich nog altijd toeleggen op koffietafels. De komende maanden werk genoeg hoor! De coronadoden vallen als vliegen.
Het virus zit momenteel echt o-ve-ral! De situatie is zoveel erger dan in maart. Tot nu heb ik altijd kunnen zeggen dat ik niemand kende die het virus had opgelopen. Sinds deze week zit corona ook binnen bij onze familie. De ene wordt er zieker van dan de andere dus het is bang afwachten hoe ze op het virus gaan reageren. Kijk, onze zoon heeft ook zijn vrienden in de horeca willen steunen door met regelmaat uit eten te blijven gaan maar wie gaat het familiebedrijf laten draaien als iedereen er ziek is?
Empathie en solidariteit moet van beide kanten komen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Een zinkend! Er zit een groot gat in de bodem dat in mijn ogen enkel kan gedicht worden door het volledig stil leggen van het sociale leven. Enkel nog essentiële verplaatsingen toestaan. Een korte maar krachtige maatregel is beter vol te houden dan het op en af dat we nu al maanden meemaken. Het is allemaal te vrijblijvend.
Lang niet iedereen wil zich aan de broodnodige maatregelen houden, en zolang er achterpoortjes zijn… Dus gaan de cijfers stijl omhoog en zakken we verder de dieperik in. De Titanic kon ook niet zinken zeiden ze maar even later lag hij op de bodem van de zee.
Op 23 september dronken wij onze laatste pint op het terras van een café. Wij zullen bij de eerste zijn om daar opnieuw te zitten als de toestand weer helemaal veilig is. Misschien zelfs eens een keertje meer langsgaan en nog een extra portie bierhapjes bestellen. Net zoals veel anderen samen met ons! Er komen betere tijden aan maar voor nu gewoon doen wat de virologen en politici ons vragen en vooral volhouden. Dát is onze verzekering tegen de grote dorst dus laat ons daar maar op klinken. Thuis!
Wij lessen onze ‘dorst’ altijd al thuis en er verandert voor ons gezin niet zoveel. Maar de meeste mensen zijn niet autistisch, dus die hebben meer last van dit soort beperkingen.
Ik hoop dat de meerderheid van de mensen zich gedraagt naar de omstandigheden, maar dat valt nog niet mee. Ik merk het in mijn werk in de bibliotheek en de reacties van klanten op onze strenge voorwaarden, uitputtend hoor!
We maken er het beste van!
Ieder maakt er op zijn eigen manier het beste van. En sommigen doen helemaal geen moeite. Helaas nog steeds.