Arles
Dinsdag 26 mei 2008, We kijken uit het raam en zien …je mag eens raden… nog net de laatste druppels van een regenachtige nacht. Planning vandaag, Tarascon. Iets hoger en meer naar het westen. Daar zou het weer het beste moeten zijn. Ja, de planning verloop volgens de météo. Eerst kijken we argwanend naar wat de weerman/vrouw op televisie te vertellen heeft om dan naar buiten te stappen en de lucht te bekijken. Waar die het lichtst is, daar gaat de uitstap naartoe. Het wordt een bewolkte maar warme dag met temperaturen tussen rond de 28 graden maar helaas begint het tegen het avondeten weer te regenen en dus moeten we weer onze avond binnen doorbrengen. Toch is dit de eerste keer dat we kunnen zwemmen. Na de uitstap worden flip flops en badpak bovengehaald en baantjes worden getrokken. Tarascon zelf is ook weer een aanrader. Een ongelooflijk charmant dorpje met een burcht. Bovenop die burcht heb je een machtig uitzicht over de regio. Met helder weer kan er waarschijnlijk verschrikkelijk ver zien. Bij ons bezoek blijft het zicht beperkt maar toch adembenemend genoeg.
Woensdag 27 mei 2008, We kijken uit het raam en zien… een blauwe hemel met witte wolken. Eindelijk een beetje zon aan huis. Alles is nog lekkende nat van de onweders van ‘s nachts zodat we ondanks het mooi weer binnen moeten ontbijten maar dat vinden we niet erg want onze planning is de markt van Saint Rémy de Provence. Dit dorp heeft ons hart gestolen. Waarom weten we niet maar het doet ons iets. Ook de markt vinden we grandioos. Lopend door de straatjes en pleintjes met winkels en kramen stoten we op Gigstreet. Een vriendin had er al uitvoerig over bericht en ze zijn inderdaad schitterend. Later die dag krijgen we ook nog een concert van Patrick et Muriel. Wat kan die Muriel zingen! Franse chansons om u tegen te zeggen. En dat zeg ik niet alleen door de vakantiestemming. Hij was er in elk geval niet wanneer ik op een gegeven moment mijn gsm niet vind. We bestellen net op een terrasje een Pastis als ik het besef. Binnenkappen die handel en snel naar de auto om te zien of hij daar misschien nog ligt. Gelukkig is dat het geval. Iets wat me nog nooit is overkomen. Gevaarlijk hé, op vakantie op een parking. We staan wel net voor het politiekantoor en de dienst toerisme maar ik denk niet dat dieven daar naar kijken. Maar kom, al bij al een geluk dat hij er nog ligt. Minder goed is het feit dat we zien dat er iemand tegen onze auto is gereden. Geen bluts maar wel krassen op de hoek van de achterbumper. Onder de ruitenwisser vinden we een papiertje van iemand die het heeft zien gebeuren en de nummeplaat opgeschreven heeft. Helaas staan zijn eigen gegevens er niet bij en dus kunnen we er weinig mee. Geen getuigen dus geen proces verbaal. We leggen onze boodschappen in de kofferbak en lopen maar snel terug het dorp in om zo de adrenaline van de vermiste gsm te laten zakken. We blijven er rondhangen tot de laatste kruimels van de markt zijn opgeruimd door de gemeentediensten. Ook een sfeer apart om dat zo in de gaten te houden vanop een terrasje. Onderweg terug naar het huis blijft de lucht vrij van donkere wolken en regen en zodoende maken we een avondwandeling in de omgeving. Zalig rustig tussen de velden. We aperitieven én eten buiten maar nog voor het dessert vluchten we naar binnen voor een onweer. En nog een onweer. En nog één. Het regent en onweert weer de hele nacht.
Donderdag 28 mei 2008, We kijken uit het raam en zien… grijze lucht en regen. We besluiten ons boeltje te pakken en richting zee te rijden. Een goede beslissing zo blijkt. Le Grau de Roi, Aiges Mortes,… de moeite. We zien rijstvelden, zoutmijnen, flamingo’s, paarden,… Wanneer we tegen de avond terugrijden zien we al dat boven Arles de lucht grauw en grijs is, net zoals hij was bij het vertrek ‘s morgens. De avond brengen we dus zoals ondertussen gebruikelijk binnen door.
Vrjdag 29 mei 2008, We kijken uit het raam en zien… bewolking met zon. Het is vandaag markt in het dorp, Saint Martin de Crau. We verwachten er niet veel van maar besluiten toch te gaan. Gelukkig. Een mooi en vooral grote markt. Weinig of geen toeristenkraampjes maar wel bijvoorbeeld een ambulant kapperssalon. Grappig hoor. De lucht trekt zelfs in de loop van de dag helemaal open en we maken er een thuisblijfdagje van. Een middag aan het zwembad. Ventje heeft het geweten. Hij blijft net iets te lang in de zon liggen en verbrandt zijn benen. Eigen schuld dikke bult. Een dag waarvan we hopen dat er qua weer nog meer volgen. ‘s Avonds eten we in het dorp en maken nog een avondwandeling. Het is zalig buiten. Zoals het zou moeten zijn de hele vakantie.
Zaterdag 31 mei 2008, Op tijd uit bed want vandaag is dé dag. De kinderen komen aan vanmiddag. Het alarm loeit me om 7 uur uit bed. Eén blik door het raam leert dat het vandaag weer geen schitterende dag zal worden maar dat het toch droog is. We doen inkopen op de (enorme) zaterdagmarkt van Arles. Wellicht één van de grootste die we hier al deden. Prijzen vergelijken is op zo’n markt de boodschap want soms heb je twee kramen verder de halve prijs voor eenzelfde aankoop. We halen verse asperges, meloenen, aardbeien, abrikozen, pechen, tomaten, geitenkaas,… allemaal uit de streek. De rest van de boodschappen worden in de supermarkt verder gezet. Er moet heel wat meer in huis zijn voor 4 personen en een baby dan voor ons tweetjes. Er moet wat meer gepland worden ook. Ventje eet ‘s middags niet wegens hoofdpijn en kruipt in bed. Na een overschotje spaghetti binnengespeeld te hebben besluit ik zijn voorbeeld te volgen en kruip ik even op het ligbed voor een middagdut. Nadien is het alle hens aan dek voor de voorbereidingen. Ik wil voor ‘s avonds verse aspergesalade met rucola en geitenkaas en een stukje kip op tafel hebben en een verse fruitsalade als dessert. Werk aan de winkel dus. Schillen en koken van asperges, al het fruit snijden… we zijn er even zoet mee. Na een blij (en verrassend want kleinzoon kan oma zeggen) weerzien bij aankomst, aperitief, een duik in het zwembad, wat pingpong, eten en nog wat napraten buiten wordt er besloten om vroeg te gaan slapen. Ook wij zien een late avond niet zitten en kruipen er om tien uur al in.
Zondag 1 juni.
Vannacht voor het eerst eens echt goed geslapen. Rond zes uur ben ik even opgestaan om het tutje van kleinzoon te geven die dan verder sliep tot wel half negen. Moe van de hele dag in de auto te zitten waarschijnlijk. Ik had mijn alarm laten afgaan om zeven uur kwestie van een inschatting te kunnen maken van het weer en dus ook het verloop van de dag. Lucht dicht en regen. Zoals het merendeel van de ochtenden deze vakantie. De planning was om bij slecht weer op tijd op te staan en een uitstap te maken naar Cassis. Richting Cote d’Azur waar er betere weervoorspellingen waren. De tafel werd gedekt en ventje gewekt om brood te halen in het dorp. Na het slechte weer een tweede tegenvaller, hij had weer hoofdpijn en voelde zich bovendien ook ziek. Sinds donderdagavond dagelijkse kost maar vandaag was het wel erger. Hij is brood gaan halen en terug in bed gekropen met wat medicijnen achter de kiezen. Na het ontbijt stuurde ik de kinderen dan maar alleen op pad naar ergens waar hopelijk de zon een beetje scheen. Aiges Mortes, sowieso wel de moeite maar leuker met mooi weer. En dat maakt dat ik op die zondag om elf uur wat in mijn dagboekje zit te typen. Binnen, alleen, ramen en deuren open want met de temperatuur is niet zo heel veel mis, met buiten het lichte gekletter van de regendruppels op de druiventakken, kringen van de druppels in het wateroppervlak van het zwembad dat er zo maar troosteloos bijligt. Net zoals ik me een klein beetje troosteloos voel. Wonder boven wonder begint de zon tegen een uur of twee zich door de bewolking de dringen zodat ik tegen een uur of drie zelf in de hangmat moet liggen om wat schaduw te hebben. Tegen de vieren komen de kinderen terug van hun uitstap en kunnen we nog buiten zitten op bij te praten. Kleinzoon wordt bij oma in de hangmat gezet en samen schommelen en gibberen we naar hartelust. Na het avondeten wordt er nog wat gelezen en spelen zoon en schoondochter nog een bakspelletje.
Maandag 2 juni
7.30 uur. Ik hoor kleinzoon morren in zijn bedje en ga uit bed om te kijken. Hij steekt zijn armpjes uit en ik neem hem mee naar ons bed zodat zijn ouders niet wakker worden moest hij terug beginnen wenen. Ik leg hem in mijn arm, sla het deken dicht en hij valt enkele minuten later terug in slaap. Zalig. Zo blijf ik naar hem liggen kijken.tot hij een uurtje later weer wakker wordt. Ventje is van mijn migraine verlost en na het ontbijt beslissen we richting zee te trekken; Saintes Maries de la Mer. Dit dorp is bekend als bedevaartplaats van zigeuners en dat is ook overal duidelijk. Je hebt er niet het gevoel in Frankrijk te zijn. Meer Spanje of Zuid Amerika. We worden er in elk geval beloond met een mooie hemel, zon en warmte. Een wandelen door het schattige dorp met zijn kleine straatjes en winkeltjes en zijn mooie jachthaven en belanden op het strand waar kleinzoon voor het eerst van dichtbij kennismaakt met de zee en het strand. Enthousiast loopt hij naar het water tot hij merkt dat het wel heel dichtbij is en ook heel veel water is. Toch een beetje anders dan in bad en dus draait hij zich om naar de veilige armen van zijn papa. Het zand valt beter mee. Hij graait met zijn kleine pollekes diep in het witte zand en zwaait het overal naartoe. Hem van het strand wegkrijgen is geen simpele opdracht en gaat dan ook gepaard met een heuse huilbui. Dat is snel vergeten als hij ziet dat we gaan eten. Voor eten en drinken is kleinzoon altijd te vinden. Dat heeft hij van zijn vader. En van zijn grootouders ook ja. We zetten ons op een overdekt terras en bestellen een lekkere portie verse paëlla. Onder begeleiding van een muziekje, ‘Marina Marina Marina’ zingt de halve Elvis die dicht bij het terras komt staan met zijn gitaar, genieten we nadien nog van een dessertje. We lijken wel verzeild geraakt in Spanje. In de late namiddag rijden we terug naar ons huis en zien we onderweg nog ‘wilde’ paarden. Heel normaal in de Camargue maar voor ons de eerste keer en dus zeer speciaal. Echt ‘wild’ zijn de paarden niet vrees ik want ze laten zich goed fotograferen. Eens terug aan ons huis duiken we met z’n allen het zwembad in. Kleinzoon heeft zijn eigen zwembadje of het gras en die amuseert zich ook. Ik speel wat met hem en neem hem daarna in zijn badjasje bij mij op de ligzetel. Hij is er wat slaperig van geworden en samen kijken we naar de rest van het gezin dat zich vermaakt in het water. Het is zalig buiten en we kunnen buiten eten en tot het donker is nog buiten zitten. Met een tasje koffie en een koekje bij de hand beginnen we aan een paar spelletjes pietjesbak. Een spel dat heel dikwijls in gezinsverband wordt gespeeld, zeker op vakantie.
Dinsdag 3 juni
Een schitterende dag waarvan we de voormiddag doorbrengen in Mas Thibert. We wandelen er in Les Marais du Vigueirat. Normaal gezien zou je er verschillende vogelsoorten kunnen zien maar bj ons bezoek blijft het beperkt tot wat flamingo’s, en nog enkele andere soorten die we al eerder zagen. Wel vergezellen enkele mooie hagedissen ons op onze wandeling, zien we weer een troep witte paarden en genieten we van de prachtige landschappen en de fauna en flora. Na de middag hangen we gewoon wat rond in de tuin. Wat lezen, wat zwemmen, wat pingpong, wat eten en drinken.. Gewoon een luie vakantiedag dus verder.
Woensdag 4 juni
Saint Rémy de Provence. Daar willen we de kinderen absoluut mee naartoe nemen want we zijn er gek op. Woensdag is er marktdag. Een grote gezellige bedoening is het dan. Zoon danst met kleinzoon op de arm op de tonen van Gigstreet, we kopen er een mooie sprei voor dochter en nog wat andere kado’s, drinken een aperitief in ons stamcafé en gaan lunchen in een restaurantje aan de overkant van het plein. Een salade met croutons en lookdressing als voorgerecht en een stoofpotje van vis en mosselen met croutons,rouille en kaas als hoofdgerecht laten we ons goed smaken. Nadien rijden we door Les Alpilles en bewonderen Les Beaux de Provence van beneden af. Een bezoek zien we niet zitten wegens het steile en de vele trappen. Onderweg overrijden we ook nog een slang. Jaja een echte grote slang die dwars over de weg kroop en die we echt niet konden ontwijken. We wilden niet omkeren om te gaan zien maar hopelijk is het beestje niet dood. Ondersteboven waren we ervan. De slang waarschijnlijk ook. Ook vandaag brachten we de rest van de dag door rond het zwembad waar ook kleinzoon vandaag in mocht. Gezeten in zijn Nijntjesboot trappelde hij er wild op los. Hem eruithalen was net als op het strand een klein probleem. Tegen de avond aan trekt de lucht een dicht en is het helaas te fris om laat buiten te blijven zitten.
Donderdag 5 juni en verder… luieren.
