Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij…
En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag.
En ik riep: Scandinavië, en: eenden,
Daar gaat een dame, schapen met een herder—
De wond’ren werden woord en dreven verder,
Maar ‘k zag dat moeder met een glimlach weende.
Toen kwam de tijd dat ‘k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van ‘t vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.
—Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide.
Martinus Nijhoff
Wolken voor moeder. Antwerpse wolken want het is alleen hier dat er vandaag (voor de 100ste keer!) moederdag wordt gevierd. ‘t Was in 1913 dat de eerste ‘dag des moeders’ werd gevierd op initiatief van ene Frans Van Kuyck. Pas later voerden ook de Amerikanen een moederdag in op de tweede zondag van mei. Volgens Antwerpenaren is die dus niet de echte. Tja, Antwerpenaren zijn sowieso uniek hé. 😉 Ge dat verhaal wel van de parking?
Antwerpenaren zijn nu eenmaal chauvinistisch én waren de eerste ter wereld om moeder letterlijk en figuurlijk in de bloemetjes te zetten met een eigen feestdag.
Zo, nu dat algemeen geweten is ga ik zelf ook vieren en sluit af met het allereerste moederdaggedicht dat in het Antwerps archief werd teruggevonden..
‘t Is de eerste maal vandaag dat wij
met los gemoed en ‘t herte blij
den feestdag vieren van de moeders;
komt aan, gezusters en gebroeders
uitgedoscht in feestkledij,
brengt bloemen en brengt kransen bij
O moeder! ‘t is voor U dit feest
voor U vandaag dat wij om ‘t meest
al juublend onzen thuis versieren;
O moeder! ‘t is om U te vieren
Ongedwongen, onbedeesd,
U die zoo goed steeds zijt geweest
Gij waart voor ons zoo schoon als goed
en minzaam, tot in ‘t straffen zoet;
ons stappen richtend in het leven
hebt gij ons lust en moed gegeven
‘t Is thans voor U dat ‘t zonneken gloort
den grauwen nevel doorgeboord,
voor U is ‘t dat dees bloemen bloeien
voor U is ‘t dat dees rozen gloeien
minder dan de vuurge soort
die in ons liefdrijk hert behoort
O moeder! Wees nu niet meer bang
en vaag de tranen van uw wang
die onbedacht wij deden leken;
wees blij; wij komen U besteken
met kussen, bloemen en gezang
en eeren heel ons leven lang.
Oh wat een bijzonder mooi gedicht!
wij vieren inderdaad moederdag in mei<br />Antwerpenaren…vreemde snuiters!<br /><br />:-D
Geweldig!!!