What a day gisteren. Eerst die problemen met mijn blog. Voor ik ’s middags vertrok had ik nog een paar keer proberen te posten. Resultaat: bij thuiskomst bleek het er 3 keer op te staan terwijl het bij het afsluiten nog gewoon op mijn berichtenscherm stond en ik dus dacht dat het niet verstuurd was. Dan bij de kine mij laten pijnigen. Amai. Daarna met de auto naar de garage. Al een paar dagen hoorden we een vreemd schrapend geluid achteraan. “Ha, mevrouw dat zal een probleempje met de remmen zijn. Een halfuurtje!” Na een korte wandeling kwam ik terug en bleek dat de remschijf geraakt was. Nog eens anderhalf uur en een gepeperde rekening later reed ik, enigzins opgelucht, de parking van de garagist af. Moe, stikkend van de dorst en groen van de honger. Ik dacht nog “wat zal het volgende zijn” en vreesde het ergste bij thuiskomst. Thuis was gelukkig alles in orde. Het was niet ontploft of ingestort, de hond lag braaf in zijn mand en alles stond en lag nog op z’n plaats.
Wel goed nieuws kreeg ik toen de aannemer me verzekerde dat ze volgende week de muur komen uitbreken. Vanaf zaterdag of zondag zal het hier dus weer een drukte van jewelste zijn en beginnen we met het uitladen van alle keukenkasten. Joepie, zeg ik daarop met een groene lach op mijn gezicht, maar hou me voor om alleen aan het
eindresultaat denken…a kitchen with a view!
