Woensdag was ik uitgenodigd op de lunch bij vriendin Jeannine. Het is te zeggen, in haar ogen een lunch en in de mijne een uitgebreid diner maar oh zo lekker! Ze heeft talent in overvloed die dame. Koken, fotografie en de Provence, drie van onze gezamelijke interesses slorpten al snel heel wat uurtjes van onze middag op. Binnenkort breien we daar nog een Provençaals stukje aan. Wordt vervolgd dus.
Donderdag stond er een wandeling op het programma. De Polderwandeling In Lier was meer dan de moeite. De lunch bij Zuster Agnes konden we door het onverwachte mooie weer op het terras nuttigen. Ik at er de beste salade Niçoise ooit maar heb er wel bijna een uur op moeten wachten.
Vrijdag was het oppasdag. Het was alweer weken geleden dat ik nog eens op mijn kleine varkentje had moeten passen. ‘Oma’, het woordje komt er nog niet uit. Ze wijst naar me en zegt mama. Het gaat de goede kant op. Die ‘ma’ is snel vervangen door ‘o’, zelfs voor een varkentje.
Zaterdagmorgen werd een luie morgen. Stilte voor de storm dat het weekend nog zou worden. Te beginnen met L’s eerste schoolfeest. We wilden het voor geen goud missen en stelden er zelfs onze vakantie voor uit. Ze hadden wind en regen voorspeld maar het zonnetje was gelukkig toch van de partij. Het thema was Hollywood en films. Grease, Pipi Langkous, Dirty Dancing, Bonanza… ze passeerden allemaal de revue.
Het kleuterklasje van L deed The Blues Brothers. Keischattig! Deze oma pinkte een traantje weg bij het optreden van haar Blues Brothertje zenne.
Zondagmorgen gingen we, wel iets later dan anders want ik geraakte niet uit mijn bed, wandelen in en rond Sint Amands. De Ring Klein Brabant tocht was tevens een Chimaywandeling. Tot hier toe de beste en mooiste wandeling die we deden. Alleen het weer viel wat tegen. Op het einde viel de regen met bakken uit de hemel. Iets wat een lekkere Chimay met kaas snel goedmaakte.
Zondagavond trokken we richting Sportpaleis voor het concert van Michaël Bublé waarnaar ik al maanden uitkeek. Een megabangelijk concert! Die gast kan mij met zijn zingen tot diep in mijn binnenste raken. Zijn bindteksten zitten vol humor en hij is echt een man van ‘t volk. Op een gegeven moment ging hij echt tussen het publiek staan zingen. Vanwaar wij zaten hadden we een goed zicht op alles. Ongeveer zoals je hier kan zien en horen. In het voorprogramma stond Naturally 7, beatboxers eerste klas uit New York. Straffe mannen. Kijk en luister maar eens hier.
En zo zit ik hier op maandag, uitgeteld dat wel, na te genieten van de voorbije week en besef ik nog maar eens dat je de mooiste dingen in je leven niet ver moet gaan zoeken.
