…Dromen van het leven
Zo veel te beleven,’t gaat zo snel voorbij
Dromen van het leven
Droom een stukje mee met mij
Maak es in je leven tijd om weg te geven, je leeft toch niet alleen
Droom maar in je leven
Draai niet om het leven heen…
(Dromen van het leven, Yasmine)
Dit weekend ging ik in het dorp winkelen. Ik moest langs de groentenwinkel, bij de kapper om een afspraak te maken voor de dag van het huwelijk en bij de
bloemenwinkel om te informeren naar een bruidsboeket. Onze zoon heeft enkel zondag en maandag vrij en aangezien de meeste winkels hier op die dag sluiten doe ik
namelijk het verkennende werk voor hem. In de bloemenwinkel stonden twee dames die nogal veel nodig hadden. Twintig kleine plantjes die allemaal apart moesten
verpakt worden als kado en daarna nog een heel groot boeket. Na een tiental minuutjes begonnen de vrouwen zich te verontschuldigen omdat ik door hen zo lang
moest wachten. Zelfs toen ik hen zei dat ik niet gehaast was bleven ze zenuwachtig ronddraaien. Na een 25-tal minuten was de verkoopster klaar met hen maar moesten
die plantjes nog in de auto. Zij namen elk hun armen vol, de verkoopster nam het boeket en ook wat planten. Ik zag nog enkele plantjes staan en vond het niet meer dan
normaal om de laatste plantjes in mijn armen te nemen en naar hun auto te brengen. Zij waren vol verbazing. Eerst lang wachten en dan nog helpen??
Kan je je dit voorstellen? In deze tijd zijn de mensen vol verbazing als je geduld hebt en wil helpen! Ik was degene die daar vol ongeloof had moeten staan om de abnormale reactie op een normale vorm van behulpzaamheid. Of misschien ben ik gewoon ouderwets.
