Boodschappen gedaan, valiezen uitgepakt, deuren en ramen opengezwierd en met een glas wijn in de hand genieten van het uitzicht op Les Alpilles dat we al die lange wintermaanden hebben moeten missen.
’s Ochtends met zijn tweetjes te voet richting dorp. Kijken wat er allemaal veranderd is. De wegenwerken zijn voltooid, de kraan die al jaren bovenin het dorp “pronkt” staat er nog steeds. We vragen onszelf ondertussen af wat voor een paleis ze daarboven toch in elkaar knutselen! Het pannenkoekenhuis staat precies leeg, het huis ernaast te koop. Op het eerste zicht is alles verder ongeveer zoals we het vorig jaar achterlieten.
Tot we bij de bakker komen. Daar zie ik een vermeldenswaardig document hangen. Een lijst met antiallergenen. Super zeg. Moeten we ons in de toekomst niet meer afvragen of wat we kopen wel “kosher” is. Toch wel een positieve nieuwigheid. Nu ja het andere bord mag er ook bij, dat is best grappig. Ojee, zó jammer dat we Georges moeten missen. Dan drink ik mijn koffie thuis wel.
Na het ontbijt staat er een eerste rommelmarkt op het programma. In de krant lees ik namelijk dat de vide grenier in Saint Etienne du Grés vernieuwd én veel groter is dan voordien. Dat moeten we zien! Niet dus. De markt ziet er in onze ogen niet anders uit dan verleden jaar. Vinden doen we er niks, al gaan we niet met lege handen naar huis. Als we even later een aperitiefje gaan drinken in het plaatselijk café blijkt mijn glaasje, het laatste nieuw model, nog niet in onze verzameling te zitten. We mogen het van de cafébazin meenemen. Gratis.
Wat ik ook in de streekkrant lees is dat de Le Dépôt Vente van Eygalières verhuisd is naar de Route de Saint-Rémy aan het grote kruispunt van Mollégès Gare. Groter, ruimer maar in mijn ogen niet echt een verbetering. Waar het voorheen meer leek op een snuisterwinkel is het nu eerder een antiekzaak. Wat de prijzen betreft zien ze het ook groter. Het gevoel dat je er voor een prijsje wat op de kop kan tikken is verdwenen en daardoor ook een beetje mijn goesting om er, zoals anders, regelmatig binnen te wippen.
Op zondag willen we 2 rommelmarkten doen; Eyguières en Saint Andiol, 2 “gusten” van vides greniers. Het weer beslist er anders over. De zon staat hoog in de blauwe hemel, daar niet van maar ’t is de wind die spelbreker is. België heeft zijn regenbuien, de Provence zijn Mistral. Met rond de 100 km/uur waait alles en iedereen bijna in het rond. Constant horen we rekken vallen, glas rinkelen en vele oh’s en ah’s. En ’t is bovendien extra koud zo ’s morgens vroeg.
We wandelen over de markt, onze handen diep in onze zakken, de sjaal tot bijna over onze oren getrokken en nóg zijn we bijna bevroren. Die koude noordenwind gaat echt door merg en been. We vinden niks en beslissen dat we de markt in Saint Andiol gaan laten voor wat ze is. Onder de hoge bomen in het park, gehuld in een diepe schaduw, zal het nóg kouder zijn. We passen.
Langs Les Floralies, de bloemenmarkt, in het dorp willen we nog wel. De bloembakken snakken naar kleur. Helaas zijn er heel wat standhouders die vanmorgen dachten als wij en stuurden hun kat. De drie man en een paardenkop – zoals ze zeggen – die er wél staan verkopen mooie bloemen maar vooral (te) dure. Weer een streep door de planning.
Thuis installeren we ons beschut tegen de wind – die vooraan tegen het huis beukt – met een lekker glas wijn, wat brood met tapenade en een boek. Beter, véél beter. Die bloembakken kunnen wel wachten. Gaan met de Franse flow, dát blijft gelukkig hetzelfde.
Nee daar is helemaal niks mis mee en lekker warm. Buiten komt de warmte ook wel weer terug. Veel plezier in la Douce France.
Dank je. Wanhopen doen we hier nooit wat het weer betreft hoor. 😉
Jammer dat het niet wilde met de markten, maar je scoorde in ieder geval nog wel een Ricard glas. Wij installeerden ons nadat we koud thuis kwamen voor de buis om Luik-Bastenaken-Luik te zien. En och, wat hadden die jongens het koud.
Och er komen nog veel markten aan dit jaar. Misschien lukt het volgende keer wel. Zondag was het inderdaad echt wel super koud hé. En hey, binnen dicht bij elkaar is ook niet mis. 😉
De Zuiders blauwe luchten en felle zon zijn er duidelijk al. Dus zal de Mistral ook wel snel gaan liggen. Geniet maar volop (uit de wind) van la Douce France!
(ik ben toch wel een heel klein beetje jaloers hier in het bar koude en regenachtige Vlaanderen)
Zo’n Mistral is niet te onderschatten maar overgaan gaat hij altijd en dat kan je van de Belgische regen niet meteen zeggen hé. 😀 Ik blaas in elk geval wat zon naar je toe.
Dat belooft weer een mooie zomer te worden!
Toppie! 😀
Dat herken ik zo, ik vind het heerlijk winkelen als er de kans is op een mooi koopje. Is het allemaal duur dan vind ik het ook niet leuk. Jammer dat de bloemen ook duur waren. Wij wachten hier tot na de ijsheilige.
Thuis wachten we ook met planten. Hier kan het. Er staat hier al zoveel in bloei waarvoor we thuis nog weken moeten wachten. Heerlijk hoor.
In de dépôt vent is het kringwinkelgevoel er niet meer. Zonde.