Toen ik de kast in de kringwinkel zag staan wist ik meteen hoe die er zou uitzien, Ze zag er niet uit, was slecht geschilderd maar het potentieel was er.
Een robuuste kast, landelijke stijl maar strak genoeg dus zonder teveel tralala. Binnenin nog met van die houten latjes om de deuren vast te zetten. Zalig! Een old-school kast, m.a.w. niet zo één waar alles van in en uit elkaar te schroeven valt, maar… schoon van ver en ver van schoon zoals ze hier zeggen.
Als je de grijze kast van dichtbij bekeek fronste je toch even je wenkbrauwen. Het was alsof ze een overjaarse verfborstel die op het punt stond om kaal te worden hadden gebruikt. Zeer grove borstelstreken en overal plakten zwarte haren in de verf. Tenminste daar waar het geverfd was. Vooral aan de binnenkant was men er enkel van ver met een verfborstel geweest. Zo stond ze in de kringwinkel op mij te wachten.
Blauw zou ze worden. De verf had ik verleden jaar al gekocht in de Provence, “Petit bleu” van het merk Libéron. Eerst kreeg de binnenkant een laag witte verf. De beslissing om één muur in de keuken ook blauw te schilderen, die waar de kast zou komen te staan, deed me van mening veranderen. Ton sur ton, zodat de kast een beetje zou wegvallen in het geheel, daar zou ik voor gaan.
Het nieuwe interieur is vrij sober geworden doch zonder saai te zijn. Licht, strak maar toch ook met een landelijke toets. Dat blauw hier en daar als accentkleur zou gebruikt worden stond al eerder vast maar de gekleurde vinyl keukenloper van het Duitste merk My Spotti (die ik online bij WestwingNow kocht) besliste eigenlijk mee welke kleuren er nog mochten meespelen.
Omdat zowel de buiten- als de binnenkant van de kast in dezelfde kleur geschilderd is als de muur en in de kast enkel stukken staan die binnen de accentkleuren vallen is het, ondanks de vrij gevulde kast, een rustgevend geheel geworden. De, veelal vintage, inhoud is trouwens voor 90% tweedehands. De meeste spullen komen van verschillende kringwinkels uit de buurt, andere van Provençaalse brocantemarkten en/of vide-greniers ofte rommelmarkten.
Het email plaatje met “cuisine” hing vroeger op de keukendeur maar past perfect op de kast. Dit deel van de keuken (samen met het eiland) is het meest landelijke stuk in huis denk ik. De rest van het huis is eerder aan de strakkere kant maar dat zie je later nog verschijnen.
Of hoe je low budget je interieur een eigentijdse look kunt geven. Ik ben in elk geval superblij met het geheel.
Klik voor de evolutie van het interieur in de keuken in de loop der jaren.
Wat een leuk gezegde, schoon van ver en ver van schoon.
Maar de kast ziet er nu prachtig uit, hij staat daar mooi te wezen met al dat gezellige serviesgoed.
Dank je. Ja leuk hé dat gezegde. Een mooie manier om te zeggen dat iets lelijk is. Hahaha.