Om kwart over 6 wakker gefloten worden door de vogels. Op een zondag. Weet je, ‘k vond het geeneens erg. Beter vogeltjes dan een wekker want dát zou wel pijn doen. Ik haat luid aflopende wekkers!
Nee nee, laat ze van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat maar fladderen en fluiten in mijn tuin. ’t Is een zoveelste teken dat de lente er zit aan te komen. Dat merk ik trouwens ook aan de plek waar ik wil schrijven. Van een cosy schrijfplek in de slaapkamer naar een licht en luchtige in onze ‘visbak’ (lees:veranda) met uitzicht op de tuin.
Wat staat/ligt er altijd wel op mijn bureau? Mijn agenda(s), mijn leuke-plekjes-notaboekje, notaboekjes voor het bijhouden van blog stuff, één of ander kookboek, een kop koffie en natuurlijk mijn twee Nanabeelden die ik kado kreeg voor mijn verjaardag verleden jaar. Wie het nog niet moest weten, ik ben gek op het werk van Niki de Saint Phalle. Verleden jaar nog ging ik naar een tentoonstelling van haar werk in het Schunck in Heerlen en zag ik ze voor het eerst in al hun glorie.
Het bureau is eigenlijk een oude tafel die ik ooit via Ebay kocht. Ze zag er niet uit, een vieze en vettige laag donkerbruine verf erop. Het heeft me heel wat zweet gekost om die eraf te krijgen trouwens. Spijt dat ik er geen voor-en-na foto van heb. Toen ze nog uitsluitend als keukentafel in gebruik was had ze een forelkleur maar verleden jaar schilderde ik ze een mat wit, net als de kast die in de veranda staat.
