Chronisch ziek zijn, je moet het hebben om te echt weten wat het is denk ik. Ermee omgaan doet iedereen op een andere manier. Veel hangt af van de ziekte zelf (is die zichtbaar of onzichtbaar), de symptomen en ook van je karakter. Ikzelf trek me liefst even terug uit het sociale leven en onderga een opstoot in de veilige cocon wat mijn thuis voor mij is. Hoewel ik die afzondering fysiek en mentaal nodig heb, toch voel ik me op die mindere momenten dikwijls eenzaam en dan heb ik het moeilijk om in mezelf te blijven geloven. Af en toe zijn er mensen die me voor zo’n afwezigheid zelfs nog een rekening presenteren ook door te zeggen dat ik me aanstel en mijn ziekte misbruik wanneer ik een afspraak annuleer. Vroeger kon ik me daar enorm over opwinden maar tegenwoordig heb ik er geen probleem mee om zulke mensen links te laten liggen. Begrip, een klein woord met een heel grote inhoud die helaas niet door iedereen begrepen wordt.
