Eenzaamheid is een muur geschilderd op een raam.
(Bernard Seulsten)
‘k Ben het niet eens met Bernard. Toen ik het citaat las deed het me eerder denken aan alleen zijn, en dat is helemaal wat anders dan eenzaamheid. Je hebt de kans om niet alleen te zijn maar je wil ze niet gebruiken. Iets van die strekking.
‘k Geef toe dat ik zelf ook soms een muur op mijn raam schilder en ik weet dat sommige van mijn vrienden dat ook doen. Effe tijd voor jezelf, écht tijd bedoel ik dan. Niet per sé dingen gaan doen buiten maar go with the flow toestanden. Zo’n dag (of enkele uren) waarop je zonder schuldgevoel de telefoon laat rinkelen, de deur niet openmaakt, gsm en pc links laat liggen… Even onbereikbaar, zeker niet eenzaam.
Het citaat bracht tegelijk een huis in herinnering dat ik zag in de Provence. Op de zijmuur een hele gevel geschilderd. Geen muur op een raam maar een raam op een muur, dát roept voor mij pas eenzaamheid op. Het schreeuwt ‘geen enkel uitzicht op menselijk contact maar ik wil zó graag’ uit.
‘k Ben eigenlijk wel benieuwd wat erachter deze muurschildering steekt. Wie er woont, hoe, wat, waarom… Zal ik er volgende keer gaan bellen en het vragen? Misschien is dat wel de bewoner zijn/haar bedoeling!?
Conclusie; Bernard zit er, in mijn ogen toch, een beetje naast.
