…ene me hesp of ene me kees
van doane me hesp krijgde groten dest
van doane me kees wedde zuu hees
ene me hesp of ene me kees…
Awel, voor mij is het vandaag kaas geworden. En dat ge daar hees van wordt is nog waar ook. Dat is tenminste als ge Nana noemt en een beetje praatziek bent. Ik word zelfs hees nog vóór ik mijn boterham met kaas heb opgegeten. Dat is niet moeilijk te begrijpen als ik vertel hoe dat komt. Vanavond gaan we op kraambezoek bij een collega van mijn ventje en ik moest nog een kadoke hebben. Met lege handen ga je niet hé. Ik weet een hele leuke babywinkel een paar dorpen verder en besloot na de kiné toch even langs daar te rijden en iets leuks uit te zoeken. Dat ik het niet kon laten om ook schattige sloefkes voor kleinzoon te kopen is geen nieuws hé. Enfin, één smsje “Hoi, ben in de buurt, zin in een koffietje”, een korte babbel aan de gsm en 100gr in de winkel waar ze werkt gekochte kaas later, zaten we samen aan de tuintafel op haar in groen gehulde terras te nippen van een glaasje Pastis. En sjauwelen maar! Met wie ik dan wel zoveel te sjauwelen had? Ha, met blogmaatje Jeannine natuurlijk. Hela, een bijna even grote kakelkip dan ik hoor. En zie, het is zoals ze zeggen: de onverwachte zijn de beste want het was heel gezellig en zo heb ik ook haar, trouwens even sympathieke, ventje leren kennen. Dat ik dan na die boterham met kaas hees ben, neem ik er graag bij. 😉
