Dinsdag was de eerste keer dat ik bij dochter op bezoek ging sinds ze thuis is met de baby. De eerste keer ook dat ik hem lang in mijn armen mocht en kon houden want in het ziekenhuis moest hij meestal in de warme kamer blijven. Het deed me direct denken aan het gedicht dat ik meer dan 4 jaar geleden voor en over mijn allereerste kleinkind schreef. Nooit had ik gedacht dat de dingen die ik toen ervaarde bij een 4de kleinkind nog net hetzelfde zouden zijn…
Mijn lieve kleine kereltje
oogjes nog dicht
levend in je eigen wereldje.
Zo heel dicht in mijn arm
met je zachte lijf tegen me aan
werd mijn hart ontzettend warm.
Ikke oma, jij mijn kleinkind
alleen ik en jij was wat ik voelde
t is de band die ons nu bindt.
Wat is het mooist, ik kan echt niet kiezen
tussen hoe schattig het “tsu” gaat
als je weer moet niezen,
of je mondje als een rozenknop
ook zo vertederend denk ik
als ik je weer in je bedje stop.
Of die mooie bolle wangen
die om een kus
van je oma verlangen.
‘k Wil een keer of zevenentachtig
maar in één woord zeggen
GODALLEMACHTIGWATBENJEPRACHTIG!
© Nana – © Tartelette Maison
Klik voor meer eigen gedichten.
