Een volgverhaal. Met woorden spelen noemde ik het. Een onderdeel dat ik ook in dit blogje wil voortzetten. Voor de laatste “aflevering” die ik schreef gebruikte ik woorden van een ander blogje omdat het geschreven werd in het kader van een stokje. De schuingedrukte tekst zijn de titels van het gebruikte blogje en zijn (los van hun oorspronkelijke betekenis) verwerkt in het volgverhaal. Ik ben er nog niet uit of ik elke keer eigen titels ga gebruiken of toch ook af en toe die van een ander blogje. We’ll see.
The life of a bored housewife…
Yep, back in business was ze wel nu ze al bijna 10 kilo kwijt was. Met het zonnetje dat al dagen scheen, haar slanke lijn en haar honger naar seks, die ze sinds een tijdje opbouwde bij gebrek aan een goede bedpartner, kreeg ze vakantiekriebels. Ze had echt nood aan vakantie. Nee, aan een vakantielief eigenlijk nog meer. Ze zag het al zo voor zich. Naakt in het zwembad met een glas champagne, een paar knappe mannen in en rond het bad waaruit ze kon kiezen,…. Zo gegeerd als Halle Berry zou ze wel nooit zijn maar met dromen deed ze niemand kwaad. Alhoewel, misschien heeft Halle roos en dat had zij echt niet. Haar mooie lange bruine lokken mochten wel gezien worden. Sommige mannen knappen af op een kop en schouders vol roos. Niet dat het kleinste stukje man Halle Berry een blauwtje zou laten lopen, roos of niet, maar kom. Jomme sééég wat stond ze daar nog te dromen, dacht ze bij zichzelf. Daar had ze helemaal de tijd niet voor. Ze deed snel haar jas aan en ging de deur uit. Stapperdestap (ja, dat woord zat in haar kop sinds ze het op het blogje van Blah had gelezen), hop naar mijn vriend de kletskop die van zijn michelinbandjes die hij niet heeft af wil, juichte ze. Als huisvrouw was ze maar al te blij met zo’n vriend. Kon ze tenminste af en toe de deur van haar saaie bestaan achter zich dichtslagen. Eigenlijk, saai bestaan? Goh ‘t is geleden van…? Ja, van wanneer eigenlijk? Awel, van toen ze haar vent nog niet had buitengesmeten. Tegenwoordig viel het wel mee, al werd het hoog tijd dat ze nog eens in de keuken kon staan kokerellen met iemand. Iets lekkers wel te verstaan en met een goed potje vrijen vooraf. Ja, zo zat ze nu eenmaal in elkaar. De keuken was onlosmakelijk verbonden met seks. Ze was met haar kale vriend ooit het bed ingedoken. Here we go again, had ze nog gedacht toen achteraf bleek dat hij niet kon koken. Bij die ene keer is het dus gebleven. Zonder rancune want als gesprekspartner en reddende engel was hij nog altijd haar nummer één en zij die van hem. Zij hielp hem ook met zijn dieet en hij was eveneens haar steun en toeverlaat als ze het niet meer zag zitten met het tellen van punten. Bij haar vriend aangekomen zag ze direct dat er iets niet klopte. Een lekkend dak bleek de oorzaak van het feit dat hij daar op de grond lag. Van de ladder gevallen. In een miniscule boxershort dan nog. Weet je, zo eentje van het spannende soort. Stokstijf lag hij daar naar haar te lachen. Gierend, hij kwam niet meer bij. Een vreemde stok in het midden tussen die blauwe bloemekes… Mijn tuin herleeft, dacht ze bij de idee aan de erotische dingen die nog zouden volgen. Honger had ze toch niet dus dat koken kon voor één keer wel achterwege blijven.
Wordt vervolgd…
