…het vervolgverhaal waarbij ik mijn fantastie vrijheid geef en waarin ik (als leidraad) de laatste (30-tal) titels van mijn blog verwerk. Voor de laatste “aflevering” die ik schreef (trouwens al weer veel te lang geleden) gebruikte ik woorden van een ander blogje omdat het geschreven werd in het kader van een stokje. Vanaf nu zal de schuingedrukte tekst telkens verwijzen naar een titel uit het archief van de afgelopen maand van mijn eigen blog. Het gebruik ervan in dit verhaal staat, uiteraard, volledig los van de oospronkelijke betekenis van het desbetreffende postje.
Hoe lees je dat ook weer op het einde van een film of boek… ” De namen van de personen zijn verzonnen. Elke overeenkomst me werkelijk bestaande personen berust slechts op toeval.” Dat is in dit verhaal niet anders!
The life of a bored housewife 2:
Nee nee, met Dirk had ze geen kat in een luxury zak. Hobbykok 2011 zou hij niet worden maar hij had wel andere talenten. De manier waarop hij haar humeur van down naar up kon doen omslaan, haar kon ontspannen, vermaken, doen lachen… Hij was een goede vriend maar met hem samenleven zou ze nooit kunnen. Haar ideale man was hij bijlange na niet. Die moest kunnen koken, lief, handig, sexy, onvoorspelbaar en natuurlijk grappig én romantisch zijn. Die laatste twee zag ze als de ideale balsem voor de vrouwenziel. Nana schoot wakker uit haar gedachten en hielp haar nog steeds op de grond liggende vriend uit het bloemenperk. Dank u, redder in nood lachte hij haar toe onderwijl haar ‘dicht tegen zijn gilet’ trekkende. Het deed haar hart kloppen op een plaats waar het niet zat en ze fluisterde hem haar idee van een prettige verderzetting in het oor. Met haar lippen bewoog ze zachtjes langs zijn neklijn naar omlaag en terug omhoog tot op zijn mond. “Hmmm, ik wil nog!” kreunde hij. Goed wetende wat het met haar deed ging Dirk met z’n hand door haar haar. God, dit was als trippen maar dan zonder de drugs sidderde het door haar heen. Zonder dat het werd uitgesproken wist Nana wat er zou volgen. Iets wat ze had voorgenomen om niet meer te laten gebeuren maar nu wel wilde. Eigenlijk voelde ze zich wel een beetje schuldig want ze was alleen maar gekomen om.. euhm… awel ja… daarom dus. So what, hij weet het niet, suste ze zichzelf. Met zijn hand op haar rug leidde Dirk haar richting voordeur. Net op dat moment hoorden ze roepen “Hey Nana, ‘t komt dichter hé!?” Achter hen dook haar boezemvriendin plots op met een brede smile op haar gezicht. Je zag haar denken ‘Oh oohw, horen, zien en zwijgen‘. Nana en Dirk keken elkaar aan met een blik van ‘Damned, fuck’, allez in dit geval no fuck. Met haar gedachten nog elders wist Nana even niet waar Veerle het over had. Zondag? Het vuurwerk in Nieuwpoort komende week? “Duh”, hoorde ze haar zeggen, “ik ikea, jij ikeat, wij ikeaën… remember, overmorgen!?” Normaal kende ze haar agenda van buiten, want tegenwoordig meestal vrij leeg, maar deze keer had Nana echt een verwittiging nodig gehad. Ze was de afspraak met haar vriendin helemaal vergeten. Vreemd dat dit haar kon overkomen, ze ging graag naar Ikea, zeker met Veerle en zó vergeetachtig was ze helemaal niet. Hoog tijd om haar geheugen te trainen. Beter voorkomen dan genezen, toch!? Nee, zo erg kon het met haar niet gesteld zijn. Toch niet met een lege agenda? Er zijn nog zoveel wachtenden voor u‘, hoe dikwijls had ze dat niet al lachende willen kunnen antwoorden als iemand haar vroeg om af spreken. De laatste tijd waren haar dagen zo interessant als de inhoud van haar seksleven. Boring, the story of my life. Veerle had zo de gewoonte om altijd op het verkeerde moment binnen te vallen. Ze was ook het type van ‘verstandig feesten’, weet je wel, iets waar Nana haar normaal wel in kon volgen. Maar op een moment dat haar hormonen de pan uitrezen kon ze haar vriendin wél wat aandoen. She was so close! “Ja natuurlijk weet ik dat nog, ‘t zit in dat doosje” antwoordde Nana met een gemeend schuldgevoel terwijl ze met haar wijsvinger tegen haar hoofd tikte. Het was eigenlijk altijd leuk om de dag met Veerle door te brengen. Ze waren al zo lang bevriend. Veerle wist alles, bijna alles, van Nana en omgekeerd. Natuurlijk had ze ook nu door hoe de vork aan de steel zat tussen haar en Dirk en dus mompelde ze iets als ‘Shit, vergeten Babyboom op te nemen, ‘k moet gaan’ en maakte ze zich even snel uit de voeten als ze gekomen was. Op de achtergrond hoorde Nana het mooie maar op dat moment misplaatste Afscheid van een vriend van Clouseau spelen op de radio en hoopte stiekem dat het volgende nummer de Bolero van Ravel zou zijn. Dirk hoopte daar blijkbaar ook op want hij lachte haar ondeugend toe met een “Hmmm, en waar waren wij gebleven?”
Wordt vervolgd…
